تشکیل رسوب در دیگ بخار

عنوان رسوب به لایه ای چسبنده و پیوسته از مواد خارجی تشکیل شده روی سطحی که آب جریان دارد و انتقال حرارت صورت می‌گیرد اطلاق می‌شود. با افزایش مواد شیمیایی از ایجاد رسوب جلوگیری می‌گردد و ذرات در آب گردشی می‌توانند به صورت پراکنده درآیند و سپس به وسیله زیر آب خارج شوند.
اگر چه ذرات می‌توانند به عنوان لجن در قسمتهای آرام دیگ‌های بخار متراکم گردند. اما باید این ذرات به صورت معلق درآیند، تا از آب خارج گردند. ته نشست به مواد جمع شده فاقد استحکام که که اغلب در قسمتهای کم تلاطم دیگ‌های بخار و سیستم‌های خنک کننده یا تجهیزات تصفیه آب یافت می‌شوند اطلاق می‌شود.
رسوبات به دلیل آثار مخربشان مشکل زا بوده و مورد ایراد قرار می‌گیرند. برای مثال در دیگ‌های بخار، موجب گرم شدن بیش از حد فلز و نهایتا باعث عدم کارآیی و نقص آنها می‌شود. رسوبات اغلب باعث مسدود شدن مسیرهای حساس مثل دیواره‌های آب، لوله‌های اصلی و دیواره‌های آب در مسیر زیر آب و نیز شیشه‌های تراز نما می‌شوند.
مس دارای بالاترین ضریب هدایت حرارتی است به همین دلیل بهترین فلز برای دستگاههایی هستند که تبادل حرارت انجام می‌دهند. قدرت کششی پایین مس برای فشارهای بالا مناسب نیست، اگرچه فولاد کربنی دارای ضریب هدایت حرارتی 1.12 نسبت به مس است اما لوله‌های دیگ بخار را از فولاد کربنی می‌سازند. باید توجه داشت که هدایت حرارتی فولاد کربنی ۸۰ برابر بیشتر از اکسید آهن است، بنابراین وقتی سطح داخلی دیگ بخار از رسوب پوشیده باشد، سرعت انتقال حرارت طبق طراحی نخواهد بود.
گاهی در صورتی که یک لایه نازک از کربنات کلسیم که پوشش پوست تخم مرغی نامیده می‌شود، بروی سطح فلز باقی می‌ماند. در این صورت باید سطح داخلی دیگ را از خوردگی حفظ کرد. همچنین، ایجاد یک لایه رسوب با ضخامت یکسان امکانپذیر نیست. زیرا ضخامت لایه رسوبی، به مقدار حرارتی که اتنقال می‌یابد بستگی دارد و مقدار انتقال حرارت در تمام بخشهای دیگ بخار یکسان نیست. و نیز هرگونه رسوب دیگر در دیگ نامطلوب است. و عناصر تشکیل دهنده رسوبات مثل کلسیم و منیزیم و آهن و سیلیس و آلومنیوم باید از آب جبرانی دیگ‌های بخار خارج شود.
منبع : http://www.steemboiler.com